Moeten we blijven hopen en zoeken?
Het is vandaag precies anderhalf jaar geleden dat Japan werd getroffen door de zware aardbeving, tsunami en kernramp. Het officiële dodental staat op 15.870, het aantal vermisten op 2.846. Nog steeds zijn elke dag zo’n 800 mensen van politie en kustwacht op zoek naar vermisten in de getroffen gebieden. Hoe lang moet dat nog doorgaan?
Hoop doet leven?
Vooral in de prefecturen Iwate, Miyagi en Fukushima zijn de meeste mensen vermist als gevolg van de tsunami. Hoewel ze ook in Japan weten dat de kans steeds kleiner wordt dat er nog vermisten worden gevonden, willen ze nog niet stoppen met zoeken. ‘Hoop doet leven’ luidt het spreekwoord, maar voor hoe lang?
Meer energie in wederopbouw
Wordt het niet tijd om minder mensen te laten zoeken en meer energie te steken in de wederopbouw van de kustgebieden? Op dit moment wonen er nog 343.000 mensen in tijdelijke huizen en opvangcentra. Ook zijn veel mensen de getroffen gebieden ontvlucht en ergens anders gaan wonen. Hoe langer de wederopbouw duurt, hoe groter de kans is dat deze mensen nooit meer terugkeren. In Fukushima is dat helaas de komende tientallen jaren natuurlijk niet mogelijk, maar ook de andere gebieden dreigen leeg te lopen.
Het is natuurlijk vreselijk als je niet weet wat het lot van een dierbare is, maar de kans dat je iemand terugvindt na 18 maanden (en na zo’n ramp), lijkt mij nihil. In sommige gebieden is vandaag een moment stilte gehouden om 14.46 uur lokale tijd, het exacte moment van de aardbeving. Misschien dat – uiteindelijk – zulke ceremonies meer rust brengen dan het maar blijven zoeken.
Wat vind jij: Moet de politie en de kustwacht doorgaan met zoeken? Waarom wel of waarom niet? En hoe lang moeten ze dan doorgaan?
Lees ook:Zonne-energie moet Japan redden
Lees ook:Japanse bevolking daalt in aantal
Lees ook:Tenminste 24 doden door zwaarste regenval ooit in Japan
Lees ook:Japans bloemschikken met puin tsunami
Lees ook:Japan begint met opstarten kerncentrales